David werkt al 25 jaar bij de Tussenvoorziening
David werkt al 25 jaar bij de Tussenvoorziening: “Ik voel me hier thuis.”
Ooit begon hij als vrijwilliger bij de Sleep Inn en nu is hij unit manager voor de teams Leidsche Rijn, Springplank en Skaeve Huse. David de Goede werk dit jaar 25 jaar bij de Tussenvoorziening. “Je kunt hier roepen: dit is toch niet normaal zo? En dan lukt het vaak ook nog om te veranderen.”
Je bent begonnen als vrijwilliger, hoe kwam dat zo?
Voor mijn studie culturele antropologie deed ik onderzoek bij de Sleep Inn. Op een avond ontmoette ik daar een man die geschorst was. Die nacht sliep hij op een matje in mijn studentenkamer. De volgende ochtend wist ik: dit ga ik niet nog eens doen. Maar ik wilde wel graag iets bijdragen. Dus besloot ik vrijwilliger te worden bij de Sleep.
Later werd ik nachtwaker en bestuurslid en liep stage op het centraal kantoor. Ik werd consulent bij Stadsgeldbeheer. Als invaller welteverstaan, want aanvankelijk werd ik afgewezen. In 2001 kreeg ik de kans om coördinator te worden bij de Sleep Inn en sindsdien heb ik veel verschillende leidinggevende functies gehad.
Waarom werk je na 25 jaar nog bij de Tussenvoorziening?
Ik wacht nog steeds totdat het saai wordt;). Ik krijg telkens wat nieuws op mijn bordje waardoor mijn werk elke keer anders is. Het voelt daardoor helemaal niet zo lang en ik voel me hier thuis. Wat ik ook heel fijn vind, is dat het werkveld verandert en enorm vooruit gaat.
Kijk naar de daklozenopvang. 25 jaar geleden vonden we het heel normaal dat mensen maar de helft van de maand een slaapplek hadden. En nog maar heel kort geleden, voor Corona, stuurden we iedereen om 10.00 uur ‘s ochtends de straat op en gingen we pas om 17.00 uur ‘s avonds weer open. Een week na de eerste lockdown gingen we over op 24-uursopvang.
Op het moment zelf lijken dingen normaal. Dat is ook een reden waarom ik hier graag werk: dat je kan roepen: ‘Dit is toch niet normaal?’ En dat het dan ook nog lukt om te veranderen. Kijk naar Springplank: dat was toch ongekend, betaald werk voor onze cliënten? Maar het blijkt te kunnen en we krijgen het samen voor elkaar.
Hoe zijn je collega’s?
Heel verschillend! Maar we hebben allemaal een gemeenschappelijk doel: mensen opvangen en verder helpen van dakloosheid naar een thuis met alles daaromheen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. De een heel direct in het contact met onze cliënten. De ander indirect op kantoor. Maar in de basis komt het daarop neer.
Denk je er weleens over om ergens anders te werken?
Ik mijmer weleens ja. Bijvoorbeeld over hoe het zou zijn om in Mongolië te wonen. Maar nee, mijn doel is dat mijn werk leuk blijft, dat ik iets nuttigs doe en leuke mensen om me heen heb. En dat heb ik al, dus ik hoef niet op zoek naar een andere baan.
Wat was een bijzonder moment in je carrière?
Er zijn er zo veel! Bijvoorbeeld toen we ooit de Tussenbus konden opheffen omdat er nog maar weinig buitenslapers van gebruikmaakten. Of 2,5 jaar geleden toen we ineens 82 woningen kregen voor onze dakloze cliënten. Er zijn ook mooie individuele momenten. Ik hang bijvoorbeeld net op met een begeleider van Springplank.
Zij vertelde me dat het gelukt is om huisuitzetting te voorkomen. De cliënt verloor telkens zijn baan en had daardoor Є5.000 huurachterstand. We besloten hem een Springplank traject te verplichten en vonden een werkgever die hem niet na twee keer te laat komen wegstuurt. Nu gaat het goed en hebben we samen voorkomen dat iemand weer terugviel in dakloosheid.
Over David de Goede
David woont met zijn vrouw en zoon van 16 in Bunnik. Hij gaat lekker op de fiets naar zijn werk. Nu zijn zoon bijna volwassen is, heeft hij weer ruimte voor vrijwilligerswerk. Hij is taalcoach van een Koerdische vluchteling uit Syrië. Hij zingt in een bandje. En samen met mijn vrouw gaat hij elke twee weken een avondje bowlen met verstandelijk gehandicapte deelnemers van de Wilg.